Menu Close Menu
یادداشت

تحلیلی بر رویارویی سیاسی بین ایران و آمریکا

تحلیلی بر رویارویی سیاسی بین ایران و آمریکا

ایران نشان داده است که فرمان ماشین خود را محکم گرفته است. تعلیق برخی از مفاد برجام و پیام روشن برای عدم مذاکره نشان از اتخاذ این استراتژی می باشد. به نظر میرسد این روند تا پایان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا با  فراز و نشیب هایی همچنان ادامه یابد.

سی روز آنلاین / دکتر عادل قربانی:

 نظریه بازی بعنوان شاخه ای از علوم انسانی به بررسی قاعده بازی و رفتار بازیگران و نهایتا پیامدهای ناشی از استراتژی های منتخب را تحلیل می کند. اینکه استراتژی بهینه در مواجه با مجموعه ای از استراتژی های دیگر بازیگران چه باشد و نهایتا تعادل بهینه بازی های متقابل کجاست محور اصلی توجه نظریه بازی هاست.

 بازی تهدید متقابل یکی از الگوهایی هست که از آن منظر میتوان به بازی سیاسی متقابل بین ایران و آمریکا نگاه کرد. در این بازی دو نفر در اتومبیل هایشان با سرعت به طرف یکدیگر می رانند بازنده کسی است که اول فرمان اتومبیلش را بچرخاند و از جاده منحرف شود. این بازی دارای چهار حالت است.
۱. اگر یکی بترسد و منحرف شود دیگری می برد
۲. اگر هر دو منحرف شوند، هیچ کس نمی برد ولی کسی متحمل هزینه ای نیز نخواهد شد.
۳. اگر هیچکدام منحرف نشوند، هر دو متحمل هزینه قابل توجه میشوند
۴. اگر هر دو انصراف دهند مورد تمسخر قرار میگیرند
در این بازی بازیگران با دو استراتژی روبرو هستند. همکاری و عدم همکاری، که بهترین و مطلوب ترین استراتژی این بازی همکاری است.

 در شرایط موجود آمریکا با تمام توان به سمت ایران حرکت کرده است خروج از برجام، تحریم شدید نفتی، تحریم صنعت پتروشیمی، تلاش در جهت ایجاد اجماع جهانی علیه ایران،  نماد های چنین حرکتی است. اما منافع ملی آمریکا و سیاست های کلی دولت ترامپ به هیچوجه به دنبال ایجاد جنگ در خاورمیانه نیست. یعنی تصادف و برخورد را تصمیم عقلایی و اقتصادی نمی دانند خصوصا دولت ترامپ که این موضوع در اولویت اصلی سیاست های وی قرار دارد. لذا کوبیدن بر طبل جنگ، بیشتر مانور دادن حول این نکته است که اگر تصادف هم رخ دهد او فرمان خود را نمی چرخاند. بردی که در اولویت اول،  آمریکایی ها و دولت ترامپ به دنبال آن هستند وارد شدن ایران در مذاکره به هر شکل ممکن است تا این مساله را بعنوان ابزاری سیاسی و بعنوان برد برای سیاست خارجی حزب جمهوریخواه استفاده کنند. یعنی اولویت اول برای دولت ترامپ، نفس مذاکره بدون توجه به نتیجه آن برای آمریکایی ها می باشد.
از این منظر ورود ایران به مذاکره در واقع اولین امتیاز مهم برای دولت ترامپ خواهد بود. سخنان نرم ترامپ در ماه اخیر و سفر نخست وزیر ژاپن تلاش برای دستیابی به این برد است.
ایران نیز نشان داده است که فرمان ماشین خود را محکم گرفته است. تعلیق برخی از مفاد برجام و پیام روشن برای عدم مذاکره نشان از اتخاذ این استراتژی می باشد. به نظر میرسد این روند تا پایان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا با  فراز و نشیب هایی همچنان ادامه یابد.

 

/در بازنشر این نوشتار از سی روز آنلاین امانتدار منبع انتشارباشیم/ 

 

اشتراک گذاری
ثبت دیدگـاه
Captcha
دیدگاه های کاربران